Ο Ιωσήφ Ρεμούνδος, συνταξιούχος κατασκευαστής κουμπιών, σκέφτεται να αφήσει την τελευταία του πνοή κάνοντας αχαλίνωτο σεξ. Μόνο μια τέτοια έξοδος θα ήταν αντάξια της ζωής του, μιας ζωής πλήρους γυναικών, τις οποίες αγάπησες όλες, για πολύ ή για λίγο, αλλά τις αγάπησε.

Γεννημένος σε ένα μέρος το λένε Αγάπι έζησε την ανάπτυξη και την πτώση της Ελλάδας, οικότροφος στο Λεόντειο, φοιτητής στη Ρώμη, βιοτέχνης και έμπορος, οικογενειάρχης, από το διαμέρισμα στην Κυψέλη των σέβεντις στη μονοκατοικία της Φιλοθέης και ανάθεμα τους πέντε πρωθυπουργούς που τον κατάντησαν να μην μπορεί να πληρώσει τους φόρους του, ανάθεμα την οικονομική κρίση. Έχει όμως τις γυναίκες τους για παρηγοριά, σύζυγο, κόρη, ερωμένη, έχει και λίστα από πρώην που κατοικούν στις αναμνήσεις του, έχει και τις γυναίκες του Zonars, τις οποίες κρυφακούει πίνοντας τον χυμό του.

Μια αφήγηση που αποκαλύπτει τον Ρεμούνδο σιγά σιγά, σαν να ξεκουμπώνει το πουκάμισο, ραμμένο σε ράφτη φυσικά, ενίοτε σαν να ξεκουμπώνει το παντελόνι του, δεν του αρέσουν τα φερμουάρ εκεί κάτω, δείχνουν βιασύνη και ο Ρεμούνδος θέλει το χρόνο του, είναι άνδρας παλαιάς κοπής, έντιμος και άπιστος ταυτόχρονα.